Başlığa bakınca aklınıza, “Hamsi mevsimi olmadığı için mi ya da çay taban fiyatları yüzünden mi mutsuz olmuşlar?” gibi düşünceler gelmiş olabilir. Ama öyle değil.

‘Milli ve yerli kurumumuz’ TÜİK’in 2025 yılı son verilerine göre Trabzon, yüzde 11,19’luk oranla "Türkiye’nin en mutsuz ili" seçildi. Üstelik yalnızca Trabzon değil; Karadeniz’in diğer illeri Samsun, Ordu ve Gümüşhane de mutsuzluk yarışında at başı gidiyor.

İşin ironik tarafı ise şu: TÜİK’e göre Türkiye’nin en mutsuzları arasında yer alan bu illerde, 2023 Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde Recep Tayyip Erdoğan ezici bir üstünlükle öndeydi. Trabzon’da yüzde 65, Samsun ve Ordu’da yüzde 62, Gümüşhane’de ise yüzde 74 oranında oy aldı.

Bu tabloya bir de kişi başına düşen gelir sıralamasını ekleyelim: Trabzon 38, Samsun 35, Ordu 50, Gümüşhane 62. Bu dört ilin toplamı, kişi başına düşen gelirde ilk sırada yer alan Kocaeli’ne denk düşüyor. Yani Kocaeli, tek başına bu illeri cebinden çıkarıyor.

Bu tabloya bakınca insan düşünmeden edemiyor: Demek ki güvenlikçi politikalar, duble yollar, betonla mutlu olunmuyor. Belki de halk, “Yeter artık, beton değil; biz mutlu olmak istiyoruz!” demeye çalışıyor ama bu gürültüde kimseye sesini duyuramıyor.

Türkiye’nin fıkra fabrikası, mizahın ve neşenin başkenti Trabzon bile “en mutsuz il” olduysa, gerçekten durup iyice düşünmek gerekiyor. Bu tablo, artık ülkenin geldiği son noktayı gösteriyor.

Peki, bu tablo bize ne anlatıyor?

AKP ve MHP’nin özellikle “terör”, “güvenlik” ve “milliyetçilik” propagandası yaptığı bu illerde, güçlü bir ekonomi ya da demokratik yaşama ilişkin söylemler karşılık bulmadı. Hatırlayın, Erdoğan Trabzon Meydanı’nda Murat Karayılan’ın konuşmasını dinleterek oy istiyor, CHP’yi PKK ile iş birliği yapmakla suçlayarak, “Bize oy vermezseniz bunlar ülkeyi bölecek.” diyordu.

Karadeniz insanı sandıkta “Zeytin kaç para?” diye sormaktan çok, “Bir mermi kaç para, haberin var mı?” diyen Erdoğan’ı destekledi ama ekonomide duvara tosladı.

Karadeniz illerinin bu kadar mutsuz olmasının, seçim sonuçlarıyla doğrudan ilgisi var. Yapılan yanlış tercihlerin sonucudur bu.

Cemal Süreya, “Kahvaltı yapmanın mutlulukla bir ilgisi var.” der.

Ustam, yine sen bilirsin ama halk kahvaltıda zeytin, yumurta yiyemiyorsa, kahvaltının artık mutlulukla değil, doğrudan mutsuzlukla ilgisi var. Zeytin fiyatları almış başını gitmiş, yumurta lüks hâline gelmişse... Hâliyle kahvaltı bile yapamayan yurdum insanı nasıl mutlu olsun?

Sorgulama bir kez başladı mı, artık kimse bunun önüne geçemez. Karadeniz’de yağmur artık toprağı değil, umudu yeşertiyor. O yüzden, 23 yıldır iktidara en fazla oy veren bu illerin mutsuzluğunun ileride hayırlara vesile olacağını düşünüyorum.

Bir boks maçında, üç raunt boyunca dayak yiyen boksöre antrenörü hep aynı şeyi söyler: “Aferin evlat, iyi dövüyorsun!”
Son rauntta, yara bere içinde kalan boksör dayanamayarak sordu: “Peki ama biri beni dövüyor… O kim?”

Şimdi en mutsuz il seçilen Trabzon’un sorgulaması gereken de bu: Biri bizi sürekli dövüyor ama o kim?

Bu sorunun cevabını bulduklarında, mutluluğa giden yolun kapısını da aralamış olacaklardır.

Yine de ben Karadenizli kardeşlerimize bir ipucu vereyim: Odur, o Famke!