Tarihsel Yüzleşme, Ulusal Birlik ve Ortak Gelecek

Kürt halkı, 21. yüzyıla girerken tarihsel bir eşikte duruyor. Yüz yıllarca aşkın süredir parçalara bölünmüş, kimliği inkâr edilmiş, kültürü yasaklanmış ve kendi kaderini tayin etme hakkı tanınmamış bir halk olarak, her coğrafyada benzer acılar yaşamış olmanın ortaklığında bir kader birliği taşıyor. Bu ortak acıların içinden süzülen soru ise artık her yerde daha çok yankılanıyor: Kürtler nereye gidiyor?

Yüzyıllık Parçalanmışlık ve Bugünün Gerçeği

Bir halk düşünün: Türkiye’de yıllarca dilini konuşamadı. Irak’ta Halepçe’de kimyasal silahlarla katledildi. Suriye’de nüfus sayımlarında yurttaş sayılmadı. İran’da bastırılmış, susturulmuş, dışlanmış olarak yaşadı. Her parçadaki Kürtler farklı rejimlerin baskısıyla biçimlendirilse de, ortak bir duyguda buluştu: Yersiz, yurtsuz ve geleceksiz bırakılma korkusu.

Bugün bu halk, bir kez daha ayağa kalkmanın yollarını arıyor. Ancak bu defa sadece direnerek değil, birlik olarak, ortak bir ulusal akıl geliştirerek. Çünkü artık parçalı duruşlarla, hizipçi yaklaşımlarla, dış güçlerin müdahalesine açık pozisyonlarla bir gelecek kurulamayacağı açıkça görülüyor.

Suriye Kürt Kongresi ve Yeni Umut

Bu açıdan bakıldığında Suriye’deki Kürt yapıların bir araya gelme çabası tarihi bir adımdır. Kongrede farklı görüşlerden, geçmişte çatışmalı süreçler yaşamış yapılar bir araya gelerek "birlikte olmanın zemini" üzerine konuşmaya başladı. Bu adım, yalnızca Suriye Kürtleri için değil, tüm Kürt halkı için umut vericidir.

Bu birlik çağrısının bir başlangıç olması gerekir. Çünkü artık halk, siyasi yapıların birbirini dışlayan tutumlarını değil, halkın çıkarını önceleyen bir dili duymak istiyor. Geleceği inşa etmek için gereken; kişisel hırsları, örgütsel rekabetleri ve eski hesapları değil, ulusal çıkarı önceleyen bir ortak vizyondur.

Tarihsel Yüzleşme Olmadan Birlik Olmaz

Kürt hareketi, zaman zaman kendi iç çelişkilerine takılmış, birbiriyle mücadele eden yapılar arasında halk sıkışıp kalmıştır. Bu durum, mücadeleyi zayıflatmış ve dış müdahalelere açık hale getirmiştir. Şimdi, geçmişin hatalarından ders çıkararak yeni bir ulusal siyasal akıl inşa etmek zorundayız. Bu akıl; ne bir örgütün, ne bir partinin, ne de bir şahsın tekelinde olabilir. Bu akıl; halkın, kadının, gencin, köylünün ve tüm parçaların ortak iradesinde şekillenmelidir.

Ulusal Birlik: Zorunluluk Değil, Yaşamsal İhtiyaç

Kürtler için ulusal birlik artık ertelenebilir bir hedef değildir; varoluşsal bir zorunluluktur. Bölgesel ve uluslararası gelişmeler, Ortadoğu’daki yeni dizayn süreci, Kürt halkının lehine sonuçlar doğurabileceği gibi, birleşemeyen bir halkın haklarının yine ötelenmesiyle de sonuçlanabilir.

Bu yüzden ortak talepler etrafında birleşmek, demokratik değerleri esas almak ve kendi içimizde barış üretmek zorundayız. Ne devlet dışı aktörlerin yönlendirmesiyle ne de günü kurtaran taktiklerle yol alınabilir. Gerçek bir strateji, Kürt halkının tarihsel haklarını savunurken, aynı zamanda ortak yaşamın ilkelerini de kurmalıdır.

Sonuç: Geleceği Kurmak İçin Şimdi

Kürt halkı, 21. yüzyılın ilk çeyreğini geride bırakırken artık şu gerçekle yüzleşmeli: Ya bu yüzyılı kendi ulusal birlik projesiyle taçlandıracak ya da yeniden bölünmüşlüğün girdabında savrulacaktır.

Siyasetçisinden aydınına, kanaat önderinden sıradan yurttaşına kadar herkesin artık sorumluluğu büyüktür. Bu halk, daha fazla bölünmeyi değil, birleşmeyi hak ediyor. Çünkü artık tarih değil, biz yazacağız kaderimizi.

Ahmedê Xanî’nin 17. yüzyılda yazdığı Mem û Zîn’de “Ey Kürtler! Eğer birlik olsaydınız, kim size hükmedebilirdi?” deyişi bugün hâlâ geçerliliğini koruyor.
Bu tarihi uyarı, geçmişin ölü bir mirası değil, bugünün yol haritası; geleceği kendi ellerimizle kurmamız için hâlâ çınlayan bir çağrıdır.